Posts

Showing posts from 2018

பெண்மை போற்றுதும்! பெண்மை போற்றுதும்!! (A reading of the Book of Ruth in the Bible)

அது சாலமோன் அரசன் தாவீதுக்குப் பிறகு இஸ்ரயேல் மக்களை ஆண்டு கொண்டிருந்த காலம். யூதர்கள் தங்களைத் தாங்களே உயர்ந்தவர்கள் என்று கருதி பிற இனத்தவரைப் புழுவென மதித்த காலம். தாங்கள் மட்டுமே கடவுளால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தூய மக்களினம் என்றும், தங்களோடு வாழும் ஏனைய இனத்தார் யாருமே கடவுளுக்கு ஏற்றவர்களல்ல என்றும் எண்ணிக் கொண்டிருந்த காலம். இஸ்ரயேல் மக்களிலும் கூட பெண்கள் ஆண்களை விட மதிப்பில் குறைந்தவர்கள் என்று சித்தரிக்கப்பட்ட காலம். இந்தக்காலத்தில் தான் இஸ்ரயேல் மக்களுக்குத் தங்கள் திருச்சட்டத்தையும் மூதாதையர் வரலாற்றையும் தொகுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் வந்தது. இறைவனும் மனிதனும் இணைந்து ஆசிரியர்களாகச் செயல்பட்டாலும் கூட, அக்கால மக்களின் ஆணாதிக்கச் சிந்தனைகள் இத்திருநூல்களிலும் இழையோட ஆரம்பித்தன.  பெண்களுக்கென்று தனிப்பட்ட உரிமைகள் எதுவும் மருந்துக்குக் கூட இல்லாத இந்தக் காலக்கட்டத்தில் தான் திருவிவிலியம் எழுதப்பட்டது என்றாலும் கூட, அரிதிலும் அரிதாக ஒருசில பெண்கள் அக்காலத்தவரால் சிறந்தவர்கள் எனக் கருதப்பட்டதும், அவர்களின் திருநூல்களில் தங்களுக்கென்று தனிச்சிறப்பான இடத்தைத் தக்கவைத்துக் கொண்ட

தனிநபர் வழிபாடும் தள்ளாடும் தமிழ்நாடும் (Hero Worship in Tamil Nadu Politics)

இந்திய, குறிப்பாக தமிழக அரசியலில் தனிநபர் வழிபாட்டிற்கு எப்போதும் பெரும் இடமுண்டு. ஆள்பவன் என்றாலே ஆண்டவன் என்று நினைக்கும் மனநிலை நம் மக்களின் பொதுப்புத்தியில் நங்கூரமிட்டு உட்கார்ந்திருக்கிறது. அது அரசியல் தளத்தில் மட்டுமல்லாது, திரைத்துறை, அரசுத்துறை என எல்லா இடங்களிலும் பரந்து விரிந்திருக்கின்றது என்றாலும், அரசியல் தளத்தில் அதன் ஆழமும் அகலமும் சற்றே அதிகம் தான். இந்திய விடுதலைப் போராட்டக் காலத்திற்கு முன்பே இச்சீரழிவு இருக்கின்றது என்பது கசப்பான உண்மை. மன்னர் காலத்தில் மன்னர்களைப் பாடுவது, போற்றுவது, வழிபடுவது என்றிருந்த நிலை முடியாட்சி ஒழிந்து குடியாட்சி பிறந்த பிறகும் ஒழியவில்லை.  பூம்புகார் படத்திலே ஒரு வசனம் வரும். தன் கணவன் கோவலன் அநியாயமாகக் கொலை செய்யப்பட்டதற்கு நீதி கேட்கும் கண்ணகி பாண்டிய மன்னனைக் குற்றவாளி என்றும் தீர்ப்பளிக்கும் அதிகாரம் அவனுக்கு இல்லை என்றும் வாதிடுகிறாள். பின்னர் அமர்ந்திருக்கும் சான்றோர் பெருமக்களிடம் தன் வழக்கை எடுத்துரைக்கும் கண்ணகி, தன் வாதத்தின் இறுதியில் சொல்லும் வார்த்தைகள் அவை: “ஆன்றோர்களே, அருமைமிகு அளப்பரிய படை கொண்டவன் பாண்டியன் என்பதற

ஜனநாயகம் விற்பனைக்கு! (Democracy for Sales)

இந்தியாவின் அரசியல் வரலாற்றில் தலைவர்களின் பெருமையையும், அவர்களது கட்சிகளின் தன்மைகளையும் தியாகம், தன்னலமில்லா உழைப்பு, மக்கள் பணி போன்ற அளவுகோல்களைக் கொண்டு கணக்கிட்ட காலம் மலையேறி விட்டது. இன்று அரசியல்வாதிகள் என்றாலே அவர்களின் மதிப்பை பணபலமும், அவர்கள் சார்ந்துள்ள சாதிபலமும், வைத்திருக்கம் அடியாள் பலமும், வகிக்கும் பதவிபலமும் தான் முடிவு செய்கின்றன. சுதந்திரப் போராட்டத்தில் பங்கேற்றேன், நாட்டிற்கு நல்லது செய்தேன், மக்களுக்காகப் போராடினேன், சிறை சென்றேன் என்றெல்லாம் சொல்லிக் கொண்டு யாரும் அரசியலில் இன்று நுழைய முடியாது. அப்படியே நுழைந்தாலும் மக்களின் வரவேற்பு இருக்காது. ஒருவேளை மக்களின் ஆதரவு இருந்தாலும் ஆகப்பெரும் கட்சிகளோடும், பழம் தின்று கொட்டை போட்ட பழுத்த, சாணக்கியத்தனமிக்க அரசியல்வாதிகளோடு போராடி, தேர்தலிலோ, அரசியலிலோ வெற்றி பெற முடியாது. இதுதான் இன்றைய இந்தியாவின் எழுதப்படாத விதி. பணம், பணம், பணம் தான், பணம் மட்டும் தான் இங்கு எல்லாவற்றையும் தீர்மானிக்கின்றது. தமிழ்நாட்டின் தனிப்பெரும் கட்சியாக எம்.ஜி.ஆரால் உருவாக்கப்பட்ட அ.தி.மு.க.வை இந்திய அளவில் பிரபலமாக்கியவர் முன்னா

எனக்கு அரசியல் தேவையா? (Do I need Politics?)

கிராமப்புறங்களில் அமைந்துள்ள தெருவோர தேநீர்க்கடைகளில் இவ்வாறு எழுதிப் போட்டிருப்பாhகள்: இங்கு அரசியல் பேசாதீர்! இந்த அறிவிப்புப் பலகையைப் பார்க்கும் எனக்கு நிச்சயம் வியப்பும் ஆச்சரியமும் ஏற்படும். இன்று அரசியல் பேசாமல் இருக்க முடியுமா? அரசியல். ஒவ்வொரு தனிப்பட்ட மனிதனோடும், குழுமத்தோடும், சமூகத்தோடும் இரண்டறக் கலந்து விட்ட ஒரு சொல். இன்றைய எதார்த்த உலகில் இது இல்லாமல் எதுவும் இல்லை என்னும் பட்டத்தை ஏதேனும் ஒன்றிற்குக் கொடுக்க வேண்டுமென்றால் அதை அரசியலுக்குக் கொடுக்கலாம். அவனின்றி ஒரு அணுவும் அசையாது என்ற முதுமொழிகளையெல்லாம் பின்னுக்குத் தள்ளி விட்டு இன்று முன்னுக்கு வந்து முதன்மையாக நிற்பது இந்த அரசியல் தான். காலையில் எழுந்தது முதல் இரவு தூங்கும் வரை ஒரு மனிதன் செய்யும் அனைத்து செயல்களிலும் அரசியல் இருக்கின்றது. அவன் பயன்படுத்தும் அனைத்துப் பொருட்களிலும் அரசியல் இருக்கின்றது. முன்னரே சொன்னது போல, அரசியல் இல்லாமல் எதுவும் இல்லை. யாரும் இல்லை.  இது ஒருபக்கம் இருப்பினும், பல நேரங்களில் பலர் என்னைப் பார்த்து உனக்கு அரசியல் தேவையா என்ற கேள்வியை எழுப்பும் போதெல்லாம் எனக்கும் இப்படித்தா

தமிழர் தன்னாட்சி - காலத்தின் கட்டாயம்

தமிழர் தன்னாட்சி - காலத்தின் கட்டாயம் கடந்த ஆண்டு, கலைப்பயிற்சிக்காக திண்டுக்கல் மாவட்டம், நல்லமநாயக்கன்பட்டிக்குச் சென்றிருந்தபோது விழிப்புணர்வுப் பாடல் ஒன்றைக் கற்றுக்கொண்டோம்.           உலகத்துல மூத்த குடி நாமதானடா - இப்ப           உலைவைக்க தண்ணி இல்ல உண்மை கேளடா           நடுவர் மன்ற தீர்ப்பத்தான நாடு மதிக்கல – நம்ம           ஏழைசனங்க வயித்துக்குத்தான் சோறு கிடைக்கல           அழுத கண்ணீர சேர்த்திருந்தா அணையக் கட்டிருப்போம் - அட           மூணுபோக தானியத்த விளைய வச்சிருப்போம்           தொண்டக்குழிக்குத் தண்ணிகேட்டோம் தப்பிருக்கா – அட           கண்டவன்கிட்ட மிதி வாங்குறோமே தமிழா துப்பிருக்கா இன்றைய தமிழக விவவசாயிகளின் நிலைமை இதுதான். வெளிப்படையாகச் சொல்லாவிட்டாலும் அவர்கள் எல்லாருமே இன்று இப்படித்தான் மனதுக்குள் புழுங்கி அழுதுகொண்டிருக்கின்றார்கள். குடகுப் பகுதி தனி பிராந்தியமாக இருந்து, கர்நாடகத்தில் இணைக்கப்படுவதற்கு முன்பு வரை, காவிரியின் அத்தனைத் தண்ணீரையும் அள்ளிப்பருகி வந்தார்கள் தமிழர்கள். 1924 வாக்கில் 575.68 டிஎம்சி தண்ணீரைத் தமிழகம் பெற்று வந்திருக்கின்