அறிவரசன்

அன்பின் மகிழ்வை அதிகமாக்குவோம்! மனிதன் ஒரு சமூக விலங்கு. பிற விலங்குகளைப் போலன்றி, மனிதன் என்பவன் எப்போதும் குழுமமாகவும், சமூகமாகவும் கூடி வாழும் இயல்பினை உடையவன். எனவே தான், விலங்குகளின் கூட்டத்தையோ அல்லது இனத்தையோ சமூகம் என்று அழைக்காத நாம், மனிதர்களின் கூட்டத்தை அல்லது குழுமத்தை மட்டும் சமூகம் என்றே அடையாளம் காண்கின்றோம். இப்படிப்பட்ட மனித சமூகங்கள் அனைத்துமே சிறு சிறு சமூகங்களின் ஒன்றிணைப்பே. இத்தகு சிறு சமூகங்களுள் முதன்மையான, முகாமையான, இன்றியமையாத கூறு யாதெனில், அது ஒரு குடும்பமாக மட்டுமே இருக்க முடியும். இந்த மாபெரும் உண்மையை உணர்ந்து தான், நமது கத்தோலிக்கத் திருச்சபை “குடும்பம் ஒரு குட்டித் திருச்சபை” எனப் பெருமிதம் பொங்கக் கூறுகின்றது.  இவ்வாறு சமூகங்கள் அனைத்திற்கும்  அடிப்படைக் கூறுகளாகத் திகழ வேண்டிய குடும்பங்களின் இன்றைய நிலை கவலைக்குரியதாகவே உள்ளது. குடும்பம் என்ற உன்னத அமைப்பின் அடையாளம் இன்றைய யதார்த்த உலகத்தைப் பொறுத்தமட்டில் முழுக்க முழுக்க பொருளிழந்து விட்டது என்பது தான் மறுக்கவியலாத உண்மை. எனவே, இன்றைய காலக்கட்டத்தில், சமுதாயத்தைச் சீர்படுத்த விரும்பும் எந்த

Imitating the Merciful father                      St. Ignatius of Loyola, the Founder of the Society of Jesus, instructs each and every Christian to become like God. The principle and foundation of his ‘ Spiritual Exercises ’ illustrates that we, the human beings have been created to attain this goal of becoming like God. God, who created all the creatures with His Word alone, used His Word, Spirit and action in the creation of man. He has also given His image and likeness to man, intending that the man should live his life according to the image, he is carrying. Hence, the purpose of our being is to fulfill this intention of God. To fulfill this, we should become like God. Now, one may raise a question whether it is possible to become like God. It is very much sure that we can never become God, whereas, we all can become like God. The simplest and only way to become so is to imitate God.             Imitating God does not mean that we should appear like God. We look like God

திருச்சிலுவைப் பாதை முன்னுரை சிலுவைப் பாதை. இறுகிப் போன இதயங்களையும் இளகிடச் செய்யும் இறைமகன் இயேசுவின் பாதை. அவமானமும், அவலமும் நிறைந்த வேதனையின் பாதை. துன்பங்களும், துயரங்களும் நிறைந்த பாடுகளின் பாதை. நம் பாவங்களுக்குப் பரிகாரமாகத் தன்னையே பலியாக்க முன்வந்த இயேசு அனுபவித்த சொல்லொண்ணா பாடுகள் தான் இந்த சிலுவைப் பாதை. ஏதோ, ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் நடந்து முடிந்து விட்ட ஒரு சாதாரணச் சம்பவம் அல்ல இது. இன்றும் நாம் வாழும் இவ்வுலகிலும் ஒவ்வொரு நாளும் கல்வாரிப் பயணம் நடந்து கொண்டு தான் இருக்கின்றது. அன்று இயேசு வேதனைகளை அனுபவித்தார். இன்று நம்மோடு வாழும் நல்லவர்கள் வேதனைகளை அனுபவிக்கின்றனர். அன்று இயேசுவின் துயரத்திற்குக் காரணம், பரிசேயர் கூட்டம். இன்று நல்லோர் படும் துயரத்திற்குக் காரணம், நம் சுயநல எண்ணம். ஆம், இக்கல்வாரிப் பயணத்தின் ஒவ்வொரு நிலையும் நம்மைக் கண்ணீர் விட்டு அழச் செய்வதோடு நின்று விடுவதில்லை. நம் உள்ளத்தையும், உள்ளுணர்வுகளையும் தொடுகின்றது. தூண்டுகின்றது. நம்மோடு வாழும் அண்டை அயலாரின் துன்பங்களைத் துடைத்தெறிய நம்மை அழைக்கின்றது. மனிதர்கள் யாவரும் இறைவனின் சாயலே. மனித

சுதந்திரம் பெற்றுவிட்டோமா? (சில சிதறிய சிந்தனைகள்) “ஆடுவோமே பள்ளுப் பாடுவோமேää ஆனந்த சுதந்திரம் அடைந்து விட்டோமென்று” என்று பாடினான் பாட்டுக்கொரு புலவன். “1947 ஆகஸ்டு 15 ஒரு கறுப்பு நாள்” என்றார் தமிழர் தந்தை பெரியார். எது உண்மை? ஏன் இந்த சிந்தனைகள்?  உண்மையில் இந்தியத் திருநாடு சுதந்திரம் பெற்று விட்டதா? “சமத்துவää சகோதரத்துவ...” என்னும் வார்த்தைகள் இன்றைய தேதி வரை அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் மட்டும்தான் இருக்கிறதே தவிரää மக்கள் உள்ளத்தில் இல்லை. இதுதான் சுதந்திரமா? “தங்க நகைகள் அணிந்த பெண் இரவில் தனியாய் வரவேண்டும்” என்றார் காந்தி. பகலில் கூட வரமுடியாத அளவுக்கு பாலியல் வன்கொடுமைகள். இதுதான் சுதந்திரமா? அறுபத்தொன்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் வறுமை ஒழியவில்லைää ஏற்றத்தாழ்வுகள் அகலவில்லை. இதுதான் சுதந்திரமா? மதவாத பேதத்தால் மாடுகளுக்குக் கொடுக்கப்படும் மரியாதை கூட இன்று மனிதர்களுக்கு இல்லை. இதுதான் சுதந்திரமா? மதவெறி பிடித்தவர் பிரதமராகவும்ää அதிகாரவெறி பிடித்தவர் முதல்வராகவும் வரும் நிலையில் தான் இன்று நம் தேசம் இருக்கிறது. இதுதான் சுதந்திரமா? சுதந்திரதினத்தைக் கொண்

அணுகப்படாதவர்களை அணுக... (Reaching the Unreached) “இந்தியா வேற்றுமையில் ஒற்றுமை காணும் ஒரு நாடு. சமத்துவம்ää சமதர்மம்ää சகோதரத்துவம் என்னும் அடிப்படைக் கூறுகளால் கட்டியமைக்கப்பட்ட அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைத் தன்னகத்தே கொண்டது. ‘எல்லாரும் ஓர் குலம்ää எல்லாரும் ஓர் இனம்ää எல்லாரும் இந்நாட்டு மன்னர்’ என்பது நம் நாட்டின் ஒற்றுமைக்கும் உயரிய மனப்பான்மைக்கும் கட்டியம் கூறும் காரணிகளுள் ஒன்று. ஆண்டான் - அடிமை என்றோää உயர்ந்தவர் - தாழ்ந்தவர் என்றோää ஏழை - பணக்காரன் என்றோ நம்மில் வேறுபாடுகள் கிடையாது. சுதந்திரம் பெற்ற நாள் முதல் இந்நாள் வரை சமத்துவம்ää சமத்துவம்ää சமத்துவம் மட்டும் தான் இந்தியாவின் தாரக மந்திரம். நம் எண்ணங்கள்ää திட்டங்கள் யாவும் இதையொட்டித்தான்”. ஒவ்வொரு முறையும் சுதந்திர தினத்தையும்ää குடியரசு தினத்தையும் கொண்டாடும் போது நம் நாட்டின் ஏதாவது ஒரு மூலை முடுக்கில் இந்த வார்த்தைகளை எவராவது ஒருவர் சொல்லிக் கொண்டு தான் இருப்பார். நாமும் பலவேளைகளில் இவற்றைக் கேட்டிருப்போம். கேட்டு இரசித்திருப்போம். இரசித்து வியந்திருப்போம். ஆனால் கடைசியில் அனைத்தையும் மறந்திருப்போம். இன்றைய இந்