அம்மா என்றால் அன்பு (Mother means Love)

அம்மா என்றால் அன்பு

பசுந்தங்கம் புதுவெள்ளி மாணிக்கம் மணிவைரம்

இவையாவும் ஒரு தாய்க்கு ஈடாகுமா?

விலைமீது விலைவைத்து கேட்டாலும் கொடுத்தாலும்

கடைதன்னில் தாயன்பு கிடைக்காதம்மா 

ஈரைந்து மாதங்கள் கருவாக எனைத்தாங்க

நீீ பட்ட பெரும்பாடு அறிவேனம்மா

ஈரேழு ஜென்மங்கள் எடுத்தாலும் கொடுத்தாலும்

உனக்கிங்கு நான் பட்ட கடன் தீருமா?

   இப்பாடல் வரிகளைக் கேட்காதவர்களோ, கேட்டு ரசிக்காதவர்களோ யாரும் இருக்க முடியாது. அப்படி யாரேனும் இருந்தால் கூட இப்பாடல் வரிகள் உணர்த்தும் மிகப்பெரும் உண்மையை யாராலும் மறுக்க முடியாது. ஆம், தாய் என்னும் மாபெரும் உறவு இத்தரணியில் உருவெடுக்கும் உயிர்கள் அனைத்திற்குமே உண்டு. எத்தனை உறவுகள் எத்தனை வடிவங்களில் ஒருவனுக்கு வாய்த்தாலும் கூட, அனைத்திற்கும் அச்சாரமாக அமைவதும், அனைத்திலும் அதிமுக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகவும் அமைவது ஒரு தாய்க்கும் அவளது குழந்தைக்கும் இடையில் அமைந்த உறவே. ஏனெனில், எத்தனை உறவுகள் இருப்பினும் அத்தனை உறவுகளையும் அறிமுகப்படுத்துவதும், அடையாளப்படுத்துவதும் அந்தத் தாய் உறவாகத் தான் இருக்கும். எனவே தான், ஒரு குழந்தையின் முதல் உறவாக, முழுமையான உறவாக, முதன்மையான உறவாக இருப்பது அக்குழந்தையின் தாய் என்பது யாவரும் அறிந்த உண்மை.

   இவ்வுலகில் பிறக்கும் அனைத்து உயிர்களுக்கும் பலவகைகளில் உறவுகள் உண்டு. ஆனால், அனைத்து உறவுகளின் பணிகளையும் இணைத்துச் செய்வது அன்னையாகத்தாதன் இருக்க முடியும். ஆம், அன்புடன் குழந்தைகளை வளர்த்தெடுக்கும் அம்மாவாக, கண்டித்துத் திருத்துவதில் அப்பாவாக, அறநெறி போதிப்பதில் பாட்டியாக, அனைத்தையும் சுற்றிக் காட்டுவதில் தாத்தாவாக, பாசத்துடன் பழகுவதில் சகோதரனாக, சகோதரியாக கற்றுக் கொடுப்பதில் ஆசானாக என அனைவருக்கும் அனைத்துமாய் இருப்பவள் தாய்.

   அது போலவே, ஒரு தாயிடம் ஒரு குழந்தைக்குத் தேவையான அனைத்து குணநலன்களுமே இருக்கின்றன. அன்பு, பாசம், அரவணைப்பு. கண்டிப்பு, கற்பித்தல் அனைத்து குணநலன்களையும் உள்ளடக்கியவளாக ஒரு தாய் இருந்தாலும் கூட, அன்பும் பாசமுமே அவளிடம் விஞ்சி நிற்கின்றன. ஆம், அன்பு காட்டுவதில் அன்னைக்கு நிகராக யாரையும் சொல்லிவிட முடியாது. அன்பு என்ற சொல்லுக்கு அன்னை என்ற பொருளைத் தவிர வேறெதுவும் சரியாக அமையாது.

        அன்பு என்ற தலைப்பில்

                        மிகச்சிறிய கவிதை கேட்டார்கள்

                        அம்மா என்றேன்

                        கேட்டது அம்மாவாக இருந்திருந்தால்

                        இன்னும் சிறியதாகச் சொல்லியிருப்பேன்

                        நீ என்று...

   புதுக்கவிஞன் ஒருவனின் இவ்வரிகள் அன்னையின் அன்பினை தெளிவுற எடுத்துரைக்கும் விதமாக அமைகின்றன.

   அன்னை, அம்மா, தாய் போன்ற சொற்களுக்கு விளக்கமோ, பொருளோ கிடையாது. வேறெந்த வார்த்தையையும் போல இவ்வார்த்தைகளை வரையறை செய்து விட முடியாது. அன்பு, பாசம் போன்ற வார்த்தைகளை விட சரியான அர்த்தங்கள் எதுவும் இவ்வார்த்தைகளுக்கு கிடையாது. ஆம்,

வு மழையில் நனைந்து விட்டு ஈரமாக வீட்டிற்கு வரும் ஒரு குழந்தையை வீட்டிலுள்ள எல்லாரும் திட்டும் போது அக்குழந்தையின் தலையைத் துவட்டி விட்டுக் கொண்டே மழையைத் திட்டுபவள் தான் தாய்.

வு “இவ்வளவு திட்டுறனே, கொஞ்சமாவது சொரணை இருக்கா, அப்படியே மரம் மாதிரியே நிக்கிறியே“ என்று அப்பா கோபத்தில் கத்தும் போதும் கூட, குழந்தையின் கண்ணில் நீர்த்துளி எட்டிப்பார்த்து விடக் கூடாதே என எதிர்பார்த்து நிற்பவள் தான் அன்னை.

வு “இன்னைக்கு ஸ்கூல்ல ஓட்டப் பந்தயம்மா. என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணும்மா“ என்று காலில் விழும் தன் மகனைப் பார்த்து “பார்த்து மெதுவா ஓடும்மா“ என்று வெற்றியை விட தன் மகனே முக்கியம் என அறியாமை கலந்த அன்போடு தன் மகனை அரவணைப்பவள் தான் அம்மா.

   ஒவ்வொரு ஆணின் வெற்றிக்குப் பின்னும் ஒரு பெண் இருக்கிறாள் என்று கூறிய நம் முன்னோர் அந்தப் பெண் யார்? என்பதை நமது தேர்வுக்கே விட்டு விட்டனர். ஆனால் சந்தேகம் சிறிதுமின்றி அந்தப் பெண் நம் தாய் தான் என்று நாம் தெளிவாகக் கூற முடியும். முந்தித் தவம் இருந்து, முன்னூறு நாள் சுமந்து, தன் இரத்தத்தைப் பாலாக்கி, நாம் வாழ தான் கரைந்த நம் தாய்மார்களுக்கு நாம் காட்டும் நன்றி, பெற்ற தாய்க்குப் பெருமை சேர்ப்பதை விட வேறு எதுவாக இருக்க முடியும்?

       “மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம்” என மதிக்கப்பட வேண்டியவர்களை வரிசைப்படுத்திய ஆன்றோர் பெருமக்கள் கடவுளைக் கடைசியாக்கி, அன்னையை முதன்மையாக்கியுள்ளனர். எனவே தான், கண்கண்ட தெய்வமாக அன்னையைப் போற்றும் பழக்கம் அன்று முதல் இன்று வரை அவனியில் இருந்து வருகின்றன. எனவே,

ஸ தன் தாயாகிய பத்சேபாவை அரசவை சிம்மாசனத்தில் அமரவைத்து, “அம்மா! நீர் கேட்கும் எதையும் நான் மறுக்க மாட்டேன்” என்று அறைகூவலிட்ட மன்னன் சாலமோனைப் போல,

ஸ ஒவ்வொரு போரின் வெற்றிக்குப் பிறகும், தன் தாயை தன் வலப்புற சிம்மாசனத்தில் அமர்த்தி, வெற்றி கொண்ட பொருட்களை எல்லாம் அவளது காலடியில் சமர்ப்பித்த சத்ரபதி சிவாஜியைப் போல,

ஸ தமிழ்மொழிக்கே பெருமை சேர்த்த திருக்குறளின் முதல் பாடலை தன் தாய் தந்தையரான “ஆதி-பகவன்” பெயர்களோடு தொடங்கிய திருவள்ளுவரைப் போல,

ஸ தன்னைப்போலவே தன் அன்னையையும், உடலோடும், ஆன்மாவோடும் விண்ணேற்றமடையச் செய்து விண்ணகத்தில் தன் வலதுபக்கத்தில் அமர்த்தி விண்ணக மண்ணக அரசியாக முடிசூட்டிய நம் ஆண்டவர் இயேசுகிறிஸ்துவைப் போல,

    நாமும் நம்மை மடிசுமந்து பெற்ற நம் அன்னையரை போற்றுவோம். உயிருள்ளவரையும், உயிர் போன பின்பும் கூட நமக்கு உயிர் கொடுத்த அந்த உன்னத உறவை உள்ளத்தில் உயர்த்துவோம். இறைவன் வசிக்கும் இல்லமே ஆலயம் என்றிருக்க நம்மை உள்ளத்தாலும், உடலாலும்; சுமந்த நம் அன்னையரே உண்மையான ஆலயங்கள். எனவே ஆலயத்திற்கும், ஆண்டவனுக்கும் கொடுக்கின்ற மரியாதையை நம் அன்னையர்க்கும் கொடுப்போம். அவர்களது அன்போடும், ஆசியோடும் அகிலத்தில் வாழ்வோம்.