அறிவரசன்

இந்தியாவின் அரசியல் வரலாற்றில் தலைவர்களின் பெருமையையும், அவர்களது கட்சிகளின் தன்மைகளையும் தியாகம், தன்னலமில்லா உழைப்பு, மக்கள் பணி போன்ற அளவுகோல்களைக் கொண்டு கணக்கிட்ட காலம் மலையேறி விட்டது. இன்று அரசியல்வாதிகள் என்றாலே அவர்களின் மதிப்பை பணபலமும், அவர்கள் சார்ந்துள்ள சாதிபலமும், வைத்திருக்கம் அடியாள் பலமும், வகிக்கும் பதவிபலமும் தான் முடிவு செய்கின்றன. சுதந்திரப் போராட்டத்தில் பங்கேற்றேன், நாட்டிற்கு நல்லது செய்தேன், மக்களுக்காகப் போராடினேன், சிறை சென்றேன் என்றெல்லாம் சொல்லிக் கொண்டு யாரும் அரசியலில் இன்று நுழைய முடியாது. அப்படியே நுழைந்தாலும் மக்களின் வரவேற்பு இருக்காது. ஒருவேளை மக்களின் ஆதரவு இருந்தாலும் ஆகப்பெரும் கட்சிகளோடும், பழம் தின்று கொட்டை போட்ட பழுத்த, சாணக்கியத்தனமிக்க அரசியல்வாதிகளோடு போராடி, தேர்தலிலோ, அரசியலிலோ வெற்றி பெற முடியாது. இதுதான் இன்றைய இந்தியாவின் எழுதப்படாத விதி. பணம், பணம், பணம் தான், பணம் மட்டும் தான் இங்கு எல்லாவற்றையும் தீர்மானிக்கின்றது. தமிழ்நாட்டின் தனிப்பெரும் கட்சியாக எம்.ஜி.ஆரால் உருவாக்கப்பட்ட அ.தி.மு.க.வை இந்திய அளவில் பிரபலமாக்கியவர் முன்னா

கிராமப்புறங்களில் அமைந்துள்ள தெருவோர தேநீர்க்கடைகளில் இவ்வாறு எழுதிப் போட்டிருப்பாhகள்: இங்கு அரசியல் பேசாதீர்! இந்த அறிவிப்புப் பலகையைப் பார்க்கும் எனக்கு நிச்சயம் வியப்பும் ஆச்சரியமும் ஏற்படும். இன்று அரசியல் பேசாமல் இருக்க முடியுமா? அரசியல். ஒவ்வொரு தனிப்பட்ட மனிதனோடும், குழுமத்தோடும், சமூகத்தோடும் இரண்டறக் கலந்து விட்ட ஒரு சொல். இன்றைய எதார்த்த உலகில் இது இல்லாமல் எதுவும் இல்லை என்னும் பட்டத்தை ஏதேனும் ஒன்றிற்குக் கொடுக்க வேண்டுமென்றால் அதை அரசியலுக்குக் கொடுக்கலாம். அவனின்றி ஒரு அணுவும் அசையாது என்ற முதுமொழிகளையெல்லாம் பின்னுக்குத் தள்ளி விட்டு இன்று முன்னுக்கு வந்து முதன்மையாக நிற்பது இந்த அரசியல் தான். காலையில் எழுந்தது முதல் இரவு தூங்கும் வரை ஒரு மனிதன் செய்யும் அனைத்து செயல்களிலும் அரசியல் இருக்கின்றது. அவன் பயன்படுத்தும் அனைத்துப் பொருட்களிலும் அரசியல் இருக்கின்றது. முன்னரே சொன்னது போல, அரசியல் இல்லாமல் எதுவும் இல்லை. யாரும் இல்லை.  இது ஒருபக்கம் இருப்பினும், பல நேரங்களில் பலர் என்னைப் பார்த்து உனக்கு அரசியல் தேவையா என்ற கேள்வியை எழுப்பும் போதெல்லாம் எனக்கும் இப்படித்தா

தமிழர் தன்னாட்சி - காலத்தின் கட்டாயம் கடந்த ஆண்டு, கலைப்பயிற்சிக்காக திண்டுக்கல் மாவட்டம், நல்லமநாயக்கன்பட்டிக்குச் சென்றிருந்தபோது விழிப்புணர்வுப் பாடல் ஒன்றைக் கற்றுக்கொண்டோம்.           உலகத்துல மூத்த குடி நாமதானடா - இப்ப           உலைவைக்க தண்ணி இல்ல உண்மை கேளடா           நடுவர் மன்ற தீர்ப்பத்தான நாடு மதிக்கல – நம்ம           ஏழைசனங்க வயித்துக்குத்தான் சோறு கிடைக்கல           அழுத கண்ணீர சேர்த்திருந்தா அணையக் கட்டிருப்போம் - அட           மூணுபோக தானியத்த விளைய வச்சிருப்போம்           தொண்டக்குழிக்குத் தண்ணிகேட்டோம் தப்பிருக்கா – அட           கண்டவன்கிட்ட மிதி வாங்குறோமே தமிழா துப்பிருக்கா இன்றைய தமிழக விவவசாயிகளின் நிலைமை இதுதான். வெளிப்படையாகச் சொல்லாவிட்டாலும் அவர்கள் எல்லாருமே இன்று இப்படித்தான் மனதுக்குள் புழுங்கி அழுதுகொண்டிருக்கின்றார்கள். குடகுப் பகுதி தனி பிராந்தியமாக இருந்து, கர்நாடகத்தில் இணைக்கப்படுவதற்கு முன்பு வரை, காவிரியின் அத்தனைத் தண்ணீரையும் அள்ளிப்பருகி வந்தார்கள் தமிழர்கள். 1924 வாக்கில் 575.68 டிஎம்சி தண்ணீரைத் தமிழகம் பெற்று வந்திருக்கின்